Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Θεολογία και Ποίηση

Εγώ και ο χρόνος
σαν πουλί ή σαν τα πλοία
ξεπερνάμε ο ένας τον άλλο στο τρέξιμο,
χωρίς να έχουμε τίποτε το βέβαιο.

Κάνε μου τη χάρη (Ανέκδοτο)

Ένας άντρας έκανε τη συνηθισμένη του βόλτα περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας. Ξαφνικά λέει δυνατά:...
- Θεέ μου σε παρακαλώ, 
άσε με να σου κάνω μια ευχή! 
Και τότε μονομιάς οι ουρανοί σκοτεινιάζουν, σύννεφα απλώνονται από πάνω του και η φωνή του Θεού από το υπερπέραν ακούγεται να λέει:
- Επειδή ανέκαθεν προσπαθούσες και ήσουν πιστός σε Εμένα με κάθε τρόπο, θα σου δώσω την ευκαιρία να κάνεις την ευχή σου.
Κι ο τύπος λέει:

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Όνειρα και Φιλοδοξίες (3)

Για να "δούμε" τις απαντήσεις χρειάζεται να έχουμε κάποια βασικά "πιστεύω". Αν πιστεύουμε εξ αρχής ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, εκεί θα απευθυνθούμε, εκεί θα απευθύνουμε τις ερωτήσεις. Μπορώ, Θεέ μου, Δημιουργέ μου, να καταφέρω κάτι το "λογικά" ακατόρθωτο, χωρίς να πειράξω, να βάλω σε πειρασμό δηλαδή, τους γονείς μου και τους γύρω μου; Μπορώ να κινηθώ μεταξύ του εγωισμού και του σεβασμού στους συνανθρώπους μου και να φτάσω στην αντίπερα όχθη στη φιλοδοξία μου;
Οι απαντήσεις, ευτυχώς για τη γενιά μας, έχουν ήδη δοθεί! Και είναι μία η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Όνειρα και Φιλοδοξίες (2)

Μετά τα όνειρα έρχονται οι φιλοδοξίες. Αφού ονειρευτεί ο άνθρωπος το μέλλον του, το ποιο θα μπορούσε αυτό να είναι, από όλα αυτά που γνώρισε και "έζησε" με τη φαντασία του, διαλέγει αυτά που θα ήθελε να ζήσει στ' αλήθεια. Και κάνει σχέδια για το πώς θα τα πετύχει.
Θέλω να γίνω γιατρός. Θέλω να βρω μια καλή γυναίκα να κάνω οικογένεια. Θέλω να ζήσω σε χωριό.
"Θέλω να γίνω γιατρός". Τι πρέπει να κάνω για να το πετύχω;

Όνειρα και Φιλοδοξίες (1)

Αυτά ξεχωρίζουν το πρώτο "τη τάξη" πλάσμα της Δημιουργίας, τον άνθρωπο. Αυτά τον χαρακτηρίζουν σαν ξεχωριστή προσωπικότητα μεταξύ των υπολοίπων ομοίων του. Δημιουργεί με τη φαντασία του κόσμους, καταστάσεις, πράγματα από το μηδέν, ή σχεδόν από το μηδέν.
Με τα όνειρα, κληρονομιά από το "κατ' εικόνα", για ότι τον απασχολεί, τον ανησυχεί, τον εμπνέει, "βλέπει" τη σκέψη του σαν να είναι αλήθεια, να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του. Από το νου του πλάθονται πιθανά μέλλοντα ή και παρόντα σε άλλο τόπο, ακόμα και γεγονότα που πέρασαν και δεν τα είδε ο ίδιος, χωρίς να ελέγχει, ή απαραίτητα να συμφωνεί μ' αυτά. Δοκιμάζει, δοκιμάζεται αν θα του αρέσει αυτό το νέο. "Τι θα γίνει, αν..." αναρωτιέται, "να 'ναι έτσι καλύτερα;", "έτσι να 'γινε τότε, εκεί;".