Όνειρα και Φιλοδοξίες (3)

Για να "δούμε" τις απαντήσεις χρειάζεται να έχουμε κάποια βασικά "πιστεύω". Αν πιστεύουμε εξ αρχής ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, εκεί θα απευθυνθούμε, εκεί θα απευθύνουμε τις ερωτήσεις. Μπορώ, Θεέ μου, Δημιουργέ μου, να καταφέρω κάτι το "λογικά" ακατόρθωτο, χωρίς να πειράξω, να βάλω σε πειρασμό δηλαδή, τους γονείς μου και τους γύρω μου; Μπορώ να κινηθώ μεταξύ του εγωισμού και του σεβασμού στους συνανθρώπους μου και να φτάσω στην αντίπερα όχθη στη φιλοδοξία μου;
Οι απαντήσεις, ευτυχώς για τη γενιά μας, έχουν ήδη δοθεί! Και είναι μία η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.

Μόνος σου όχι. Μαζί μου ναι!
 Προχωρώντας μόνος μπορείς να καταφέρεις πολλά. Είναι βέβαιο, όμως ότι θα βρεθείς σύντομα σε κάποια εμπόδια, ίσως αδιέξοδα. Σε κάθε εμπόδιο χρειάζεται να αξιολογούμε την κατάσταση με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Ξαναψηλαφίζουμε τον τρόπο που βρεθήκαμε εκεί, τον δρόμο που ακολουθήσαμε και αναρωτιόμαστε αν ήταν πράγματι ο σωστός ή μήπως κάναμε κάποιο λάθος στην πορεία. Και θα βρούμε σίγουρα κάποιες φορές ότι με μια προηγούμενη απόφασή μας δεν συμφωνούμε σήμερα, ή θα κάναμε κάτι λίγο διαφορετικό. Αυτό είναι φυσικό, γιατί δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα. Μπορούμε να μετανιώσουμε για μια παλιότερη απόφασή μας και να τη διορθώσουμε, αν αυτό είναι δυνατό. Μα για να κερδίσουμε από κάποιο λάθος, πρέπει να εντοπίσουμε γιατί το κάναμε, τα βαθύτερα αίτια, όσο πιο βαθιά γίνεται. Έτσι θα αποενοχοποιήσουμε τον εαυτό μας, αποφεύγοντας το βύθισμα στην ατέρμονη αυτοκατηγορία, μοιρολατρεία και τελικά στην απογοήτευση και την απόγνωση.
Τι γίνεται όμως αν το λάθος μας, πλέον, δεν διορθώνεται;
Δύσκολη  η ερώτηση...
Περίεργη  η απάντηση...

Δεν υπάρχει λάθος... Απλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την κατάσταση, την πορεία των πραγμάτων, της ζωής της ίδιας. Δεν γνωρίζουμε πού μας οδηγεί. Ναι, το μέλλον δεν μας είναι γνωστό. Ίσως το άμεσο μέλλον να το προβλέπουμε κάπως και να μας φαίνεται ανεπιθύμητο. Έχει, όμως, σημασία για μας το άμεσο μέλλον, η ευτυχισμένη στιγμή τώρα, αύριο, ή, από την άλλη, οι πολλές ωραίες στιγμές ή χρονικές περίοδοι αργότερα στη ζωή μας;
Και πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αύριο θα είναι καλύτερα;
Όταν ο τρόπος που ζεις, που βλέπεις τον κόσμο είναι όπως σου τον έδειξε ο Δημιουργός της ζωής, ο Δημιουργός σου, δεν μπορεί παρά το μέλλον να είναι καλό. Κι αυτό γιατί Αυτός Υπάρχει, παρά τις συνεχείς δυσπιστίες μας, παρά τις συνεχείς αμφισβητήσεις από τον κοινωνικό περίγυρο και Είναι γύρω μας, πλάι μας ΣΥΝΕΧΩΣ. Ενεργεί, κανονίζει, φυλάει, στέλνει μηνύματα, ακούει τι λέμε, τι σκεφτόμαστε, τι θέλουμε, βλέπει τι κάνουμε. Ξέρει! ...και ενεργεί όταν πρέπει, όχι όταν νομίζουμε εμείς ότι πρέπει.
Ναι αλλά εμείς βιαζόμαστε να πετύχουμε τις φιλοδοξίες μας. Μπορούμε να περιμένουμε πότε θα έρθει η κατάλληλη ώρα; ...και ως πότε;
Έχει και ο Θεός ένα "αδύνατο" σημείο. Θέλει και Αυτός κάτι...
Θέλει όλους τους ανθρώπους, το πλάσμα του, να έρθει κοντά του, να μπει στον "κύκλο" του, να γίνει ένα "το κατά δύναμιν" μ' Αυτόν. Αυτό μπορούμε να το "εκμεταλλευτούμε" κάπως.
Πρώτα πιστεύοντας σ' Αυτόν. Βαθιά όμως, πραγματικά, ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μας.
Μετά εμπιστευόμενοι τη ζωή μας σ' Αυτόν, αφού είναι ο πιο Έμπιστος για να του αφήσεις στα χέρια του τη ζωή σου.
Προσπαθώντας να ζούμε σύμφωνα με τα "παραδεδομένα" από Αυτόν και κληρονομημένα σε μας χνάρια βίου.
Ζητώντας Του, με δέος και παρρησία να έρθει και να μπει στη ζωή μας, στο χώρο που εμείς του έχουμε αφήσει κενό.
Ευχαριστώντας Τον για όλα όσα μας έχει ωφελήσει, αυτά που καταλάβαμε αλλά και αυτά που δεν αντιληφθήκαμε. Πώς να αντιληφθούμε τη Σοφία Του Δημιουργού του Σύμπαντος;
Μόνο αυτά!
Μοιάζουν πολλά και απαιτητικά κάπως, αλλά είναι μόνο γι' αυτούς που βιάζονται...
Όπως και να 'χει, όταν κάνουμε αυτά, τίποτα δεν είναι λάθος στη ζωή μας. Δεν αξίζει λίγο κόπο για να γίνεις "αλάνθαστος";
Έτσι και χωρίς να το καταλάβουμε, θα μετασχηματίσουμε τη μελλοντική ευτυχία σε παρούσα ευτυχία, τις παλαιές φιλοδοξίες σε νέες φιλοδοξίες, το γήινο "εγώ" μας σε ουράνιο "εμείς", τα ματαιόδοξα όνειρα σε εισπρακτές πραγματικότητες.